"Żal mi ciebie" to chyba jedno z najżałośniejszych powiedzonek. Dlaczego miałoby Ci być żal?

Przede wszystkim to dostałam je w ramach współpracy, a poza tym skoro mnie stać to i tak bym je kupiła gdybym miała ochotę. Przykro mi, że jesteś sfrustrowana i nie możesz sobie pozwolić na droższe rzeczy, ale na to chyba trzeba sobie zapracować. Niedobrze Ci od tego - czy to nie jest swojego rodzaju problem? Dziwnego rodzaju?

Skąd możesz wiedzieć? Sama płacę za siebie i swoje zakupy, więc tak, zapracowałam na to.

Hipokrytką, czyli że co robię? Ciągle używasz słów w złym miejscu i znaczeniu.

Jeśli pracujesz (nieważne gdzie, czy w mcdonaldzie, czy w kancelarii)- ok, zwracam honor! z mojego punktu widzenia jesteś hipokrytką, bo piszesz innym, że nie ich wina, że ich nie stać, Ciebie stać- tylko nie do końca Ciebie, a przecież Twoich rodziców. Pomijając już kwestie czysto wewnętrzne- mnie byłoby głupio cały czas prosić rodziców o jakieś 5000 zł miesięcznie (nie słyszałam jeszcze o współpracy z zarą...), bo musisz sobie kupić 30 parę butów i 50 koszulę. Potrafisz złośliwie komuś przytknąć, kiedy uzna, że ponad tysiąc złotych na buty to bardzo wysoka cena, w sposób co najmniej okrutny! Zarzucasz od razu komuś biedę, syf, kiłę, mogiłę, pewnie zazdrość jak stąd na Księżyc i masę innych. Mnie to szczerze nie obchodzi, czy kogoś stać, czy nie, i nie z tego powodu też piszę (pewnie myślisz, że też po prostu Ci zazdroszczę). Uderzył mnie po prostu Twój obraźliwy sposób odpowiedzi :) nie mam nic do Ciebie, naprawdę, życzę Ci, żebyś miała tyle rzeczy całe życie i żeby Ci nigdy niczego nie zabrakło, ale nie zarzucaj ludziom od razu biedy i frustracji, jeśli dziwi ich po prostu kwota. I chociaż ja jeszcze się uczę, a w moim domu niczego nie brakuje, głupio mi czasem dostawać drogie prezenty czy wydawać tyle pieniędzy moich rodziców na kosmetyki czy ubrania ze względu na szacunek do ich pracy. Twoi również z pewnością ciężko pracują, dostajesz od nich pieniądze, żebyś żyła spokojnie i nie martwiła się, czy Ci wystarczy z wypłaty na nowe buty. Jednak nie przyznaje Ci to statusu osoby z najwyższej kasty, z równie wysoko uniesioną głową co głowa barokowego, czerwonego sarmata :) Poza tym tak bardzo jak chcę wierzyć w Twoje umiejętności, nie wiem, czy osoba wybitna (na co wskazuje Twoja samoocena) prowadziłaby bloga, na którym jedynie prezentuje swoje nowe zakupy. Nie ma tu nawet zbyt wiele treści, która mogłaby coś obserwatorowi przekazać, nie masz ani swojej własnej "marki", ani niczego charakterystycznego, a Twój blog w rzeczywistości nie jest szczególnie personalny. Mam wrażenie, że być może przez to spotykasz się z taką ilością negatywnych komentarzy.
Nie chcę Cię w żadnym stopniu obrazić ani osądzić, tylko zachowaj jeszcze trochę szacunku do innego człowieka, ok? :) Spotkasz jeszcze wielu ludzi, którzy będą Ci zazdrościć, nienawidzić Cię i plotkować o Tobie, ale wyższość nad nimi daje Ci uprzejmość, nie ubliżanie.

Nie miał brzmieć obraźliwie, bo ja tez uważam, że to dużo, po prostu nienawidzę zaglądania do portfela i nikt nie powinien tego robić, bo to sprawa czysto prywatna. Poza tym ktoś może od razu mnie bezpodstawnie krytykować mnie i moje zachowanie, a ja nie mogę odpowiedzieć? Ludzie, to, że prowadzę jakiegoś tam bloga nie powinno zmieniać relacji między dwoma osobami. Nikt normalnie nie podejdzie do drugiej osoby i mu nie powie, że to żałosne, że ma drogie buty. Ja nie dostaję od rodziców żadnych pieniędzy, dlatego w swoich zakupach nie widzę żadnego problemu. Po co w ogóle doszukiwać się jakiejś filozofii w ubraniach, gdzie jej przecież nie ma...

Nie miałam na myśli filozofii, źle to ujęłam, mówiąc już skrajnie- chodziło mi bardziej o sens. Rodzaj bloga, jaki prowadzisz, jest mocno okrojony i bardziej przypomina kolaż stylizacji z dołączonymi paroma zdaniami i jak dla mnie, wygląda jak indywidualny lookbook. Jednak jeśli znajdujemy kogoś na lookbooku, kto wyda nam się wyjątkowy, szukamy adresu jego bloga, żeby zobaczyć coś więcej, coś ciekawszego. W ten też sposób zaczęłam przeglądać Twojego bloga ok. półtora roku temu, a teraz zajrzę raz na miesiąc, z ciekawości, czy może coś się zmieniło. Po prostu ładnie się ubierasz i ładnie wyglądasz.
Robiąc z siebie osobę publiczną, wystawiasz swoje życie całkowicie na zewnątrz i sama pozwalasz się w ten sposób ocenić. Pozwalasz zawistnym ludziom się komentować, na własne życzenie. Dajesz powód na osądzanie się przez pryzmat tego za ile masz torebkę, buty czy spódniczkę. I chociaż to SĄ sprawy stricte prywatne, i chociaż nikogo to nie powinno obchodzić, i chociaż jak mówisz- sama tego nienawidzisz, wciąż prowadzisz tą stronę. To czyni z tego 'jakąś filozofię'.

Rozumiem, dzięki za rozbudowany komentarz ;)

No tak, to przecież jasne, że wiesz lepiej kto płaci za moje buty.